Nazım Hikmet Gözlerine Bakarken Şiiri

İçindekiler

Gözlerine Bakarken Şiiri

Gözlerine bakarken
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum…
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiçbir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan…
Nazım Hikmet

Gözlerine Bakarken Şiiri İncelemesi

“Gözlerine Bakarken” adlı bu Nazım Hikmet şiiri, aşkın ve sevginin derinliğini anlatan, doğanın güzellikleriyle örülü bir eserdir.

Şair, sevdiği kişinin gözlerine baktığında güneşli bir toprak kokusu aldığını ifade ediyor. Bu, aşkın ve sevginin yaşamın temelinde kök salmış, doğanın güzellikleriyle birleşmiş olduğunu simgeliyor. Toprak kokusu, hayatın doğal ve temel öğelerini hatırlatırken, güneşli olması da bu sevginin ısısı ve aydınlığına vurgu yapar.

Şair, sevdiğinin gözlerine bakarken bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde kaybolduğunu dile getiriyor. Bu, aşkın içinde kaybolma ve sevgilinin gözlerinde bulunan sonsuz bir dünya anlamına gelir. Buğday tarlası ve ekinler, yaşamın bereketini, büyümesini ve sevginin verimli topraklarda yeşermesini simgeler.

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum betimlemesi, sevdiğinin gözlerinin derinliklerinde keşfedilmeyi bekleyen sırlarla dolu olduğunu anlatır. Gözler, insanın ruhunun penceresi olarak nitelendirilir ve şair, sevgilisinin gözlerinin her gün bir parça sırrını açığa çıkardığını belirtir. Ancak, bu sırların hiçbir zaman tamamen ortaya çıkmayacağı, sevgilinin gizemini ve çekiciliğini koruyacağı ifade edilir.

Nazım Hikmet, bu şiirinde aşkın güzelliklerini, sevilen kişinin gözlerine bakmanın yarattığı derin duyguları ve doğanın sembollerini kullanarak etkileyici bir atmosfer oluşturur.