Necip Fazıl Kısakürek Canım İstanbul Şiiri
Canım İstanbul Şiiri
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım…
İstanbul,
İstanbul…
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik…
Bulutta şaha kalkmış Fatih’ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat…
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare? ..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet…
O manayı bul da bul!
İlle İstanbul’da bul!
İstanbul,
İstanbul…
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca’da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar…
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir ‘ Katibim’i…
Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul…
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler…
Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı Sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar…
Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul…
Necip Fazıl Kısakürek
Canım İstanbul Şiiri İncelemesi
Meteforlarla Zenginleştirilmiş Anlatım:
Necip Fazıl Kısakürek, “Canım İstanbul” şiirinde zengin bir dil kullanarak İstanbul’u betimler. Ruhunu eritip dondurarak şekillendiren bir metaforla, şehre duyduğu derin bağlılığı ifade eder. Tarihin gözleri, servi ağaçları, Fatih Sultan Mehmet’in izleri gibi metaforlar kullanarak şehrin derinliklerine iner.
Aşk ve Vatan Sevgisi:
Şair, İstanbul’a duyduğu sevgiyi bir aşk ve vatan sevgisi olarak yansıtır. İstanbul, onun için sadece bir şehir değil, aynı zamanda vatanının bir parçasıdır. Bu sevgi, tarihle, kültürle ve maneviyatla iç içe geçmiş bir aidiyet duygusunu ifade eder.
Estetik ve Mimari Betimlemeler:
İstanbul’un estetik ve mimari güzellikleri, şiirde detaylı bir şekilde betimlenir. Altın yaldızlı çiçekler, telli pullu sular, kubbeler, minareler, Boğaz’ın gümüş mangalı gibi detaylar, şehrin görsel zenginliğini resmeder.
Tarih ve Kültür Birlikteliği:
Şair, İstanbul’u tarihle ve kültürle bütünleşmiş bir şehir olarak görmektedir. Şiir, Osmanlı’nın tarihinden, Fatih Sultan Mehmet’ten, cami minarelerinden ve şehrin çeşitli sembollerinden esinlenir. İstanbul, zamanla birleşmiş bir kültür mozaiği olarak anlatılır.
Şehrin Çeşitliliği ve Renkliliği:
İstanbul’un yedi tepesi, çeşitli semtleri, tarihi dokusu ve farklı özellikleri, şehrin zenginliğini vurgular. Her bir yerin kendine özgü bir öyküsü ve güzellikleri olduğunu ifade ederek, İstanbul’un çeşitliliğine dikkat çeker.
Final ve Tezatlar:
Şiirin finalinde, “Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar” ifadesiyle İstanbul’un eşsizliği vurgulanır. Ancak, güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar olmaz tezatiyla, şehrin içindeki kontrastlar ve hayatın karmaşıklığına da işaret eder.
Sonuç:
Necip Fazıl Kısakürek’in “Canım İstanbul” şiiri, şehre duyulan derin sevgiyi, tarihi, kültürü ve estetiğiyle işleyerek zengin bir anlatı oluşturur. Şiir, İstanbul’un sadece fiziksel bir mekan değil, aynı zamanda şairin ruhunu şekillendiren bir varlık olduğunu anlatarak, okuyucuya duygu yüklü bir deneyim sunar.
İlginizi çekebilir:
Necip Fazıl Kısakürek Beklenen Şiiri
Necip Fazıl Kısakürek Sakarya Şiiri
Necip Fazıl Kısakürek Kaldırımlar Şiiri Hikayesi
