Attila İlhan Sisler Bulvarı Şiiri
Sisler Bulvarı Şiiri
Elinin arkasında güneş duruyordu
Aylardan kasımdı üşüyorduk
Ağacın biri bulvarda ölüyordu
Şehrin camları kaygısız gülüyordu
Her köşe başında öpüşüyorduk
Sisler Bulvarı’na akşam çökmüştü
Omuzlarımıza çoktan çökmüştü
Kesik birer kol gibi yalnızdık
Dağlarda ateşler yanmıyordu
Deniz fenerleri sönmüştü
Birbirimizin gözlerini arıyorduk
Sisler bulvarı’nda seni kaybettim
Sokak lâmbaları öksürüyordu
Yukarda bulutlar yürüyordu
Terkedilmiş bir çocuk gibiydim
Dokunsanız ağlayacaktım
Yenikapı’da bir tren vardı
Sisler bulvarı’nda öleceğim
Sol kasığımdan vuracaklar
Bulvar durağında düşeceğim
Gözlüklerim kırılacaklar
Sen rüyasını göreceksin
Çığlık çığlığa uyanacaksın
Sabah kapını çalacaklar
Elinden tutup getirecekler
Beni görünce taş kesileceksin
Ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!
Sisler Bulvarı’ndan geçtim sırılsıklamdı
Islak kaldırımlar parlıyordu
Durup dururken gözlerim dalıyordu
Bir bardak şarabta kayboluyordum
Gece bekçilerine saati soruyordum
Evime gitmekten korkuyordum
Sisler boğazıma sarılmışlardı
Bir gemi beni Afrika’ya götürecek
İsmi bilmiyorum ne olacak
Kazablanka’da bir gün kalacağım
Sisler Bulvarı’nı hatırlayacağım
Kırmızı melek şarkısından bir satır
Lodos’tan bir satır yağmur’dan iki
Senin kirpiklerinden bir satır
Simsiyah bir satır hatırlayacağım
Seni hatırlatanın çenesini kıracağım
Limanda vapurlar uğuldayacak
Sisler Bulvarı bir gece haykırmıştı
Ağaçları yatıyordu yoksuldu
Bütün yaprakları sararmıştı
Bütün bir sonbahar ağlamıştı
Ağlayan sanki istanbul’du
Öl desen belki ölecektim
İçimde biber gibi bir kahır
Bütün şiirlerimi yakacaktım
Yalnızlık bana dokunuyordu
Eğer Sisler Bulvarı olmasa
Eğer bu şehirde bu bulvar olmasa
Sabah ezanında yağmur yağmasa
Şüphesiz bir delilik yapardım
Hiç kimse beni anlamazdı
On beş sene hüküm giyerdim
Dördüncü yılında kaçardım
Belki kaçarken vururlardı
Sisler Bulvarı’ndan geçmediğim gün
Sisler Bulvarı öksüz ben öksüzüm
Yağmurun altında yalnızım
Ağzım elim yüzüm ıslanıyor
Tren düdükleri iç içe giriyorlar
Aklımı fikrimi çeliyorlar
Aksaray’da ışıklar yanıyor
Sisler Bulvarı ayaklanıyor
Artık kalbimi susturamıyorum
Attila İlhan
Sisler Bulvarı Şiiri İncelemesi
Melankoli ve Hüzün:
Attila İlhan’ın “Sisler Bulvarı” şiiri, melankolik bir atmosferde geçer. Şair, hüzün, kayıp ve yalnızlık temalarını işler. Şiirin tonu, baştan sona bir çeşit içsel hüzün ve kaçınılmaz bir sona işaret eder.
Doğa ve Atmosfer Betimlemeleri:
Şiirde kullanılan atmosfer betimlemeleri dikkat çeker. Sis, yağmur ve ıslak kaldırımlar gibi doğa öğeleri, şairin içsel durumunu yansıtmak için güçlü bir şekilde kullanılır.
Kayıp Aşk ve Özlem:
Şiirde geçen “Seni hatırlatanın çenesini kıracağım” ifadesi, kayıp bir aşkın yarattığı özlemi ve bu özlemin yarattığı içsel çatışmayı anlatır.
Şehir ve Gece:
İstanbul’un sokakları, vapurları ve bulvarları, şairin duygusal dünyasıyla iç içe geçer. Gece ve yağmur, şiire dramatik bir atmosfer kazandırır.
Karanlık ve Aydınlık İkilemi:
“Eğer Sisler Bulvarı olmasa, eğer bu şehirde bu bulvar olmasa” ifadeleri, karanlık ve aydınlık arasında bir çatışmayı yansıtır. Bu ikilem, şairin içsel karmaşıklığını vurgular.
İsyan ve Çaresizlik:
Şair, içinde bulunduğu durumu değiştirmek için bir çaba gösterirken, aynı zamanda çaresizliğini ve isyanını da ifade eder. Gece bekçilerine saati sormak gibi anlamlı bir çaba, içsel bir çatışma yaratır.
Duygusal Zenginlik:
Şiir, Attila İlhan’ın duygusal zenginliğini yansıtır. İstanbul’u, aşkı, kaybı ve doğayı içeren bu zengin tema yelpazesi, okuyucuya derin bir duygu deneyimi sunar.
Sonuç: Attila İlhan’ın “Sisler Bulvarı” şiiri, duygusal zenginliği, melankolik atmosferi ve şairin içsel çatışmalarını başarıyla yansıtarak güçlü bir şiirsel deneyim sunar.
İlginizi çekebilir:
Attila İlhan kimdir, hayat hikayesi nedir?
Attila İlhan Yağmur Kaçağı Şiiri
Attila İlhan Üçüncü Şahsın Şiiri
Attila İlhan Aysel Git Başımdan Şiiri
Attila İlhan Mahur Beste Şiiri
Attila İlhan Ben Sana Mecburum Şiiri
