Yaşar Kemal Yalnızlık Şiiri
Yalnızlık Şiiri
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun Tellersin
pullarsın Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
Köpürmüş gelen bulutları.
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı.
Tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı!
Yaşar Kemal
Yalnızlık Şiiri İncelemesi
İzole Edilmiş Bir Mekân:
Şiir, yalnızlığın yoğun bir şekilde hissedildiği izole edilmiş bir mekânda geçer. “Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin” ifadesi, yalnızlık duygusunu vurgular.
Doğa ve İnsan İlişkisi:
Şair, doğa unsurlarını kullanarak yalnızlığı betimler. Su, yol, dağ, ağaç ve bulutlar gibi doğa öğeleri, insana ilişkin bir anlam kazanarak yalnızlık duygusunu güçlendirir.
İçsel Çatışma:
“Elin adamı ne anlar senden?” ifadesi, içsel bir çatışmayı işaret eder. Yabancılaşma ve anlaşılmama hissi, yalnızlığın derinliklerine işler.
Manzara ve Gözlemler:
Şair, mekânı gözlemlerken bir dağ başına çıkma, ağaç telleriyle uğraşma ve gelin eyliyor gibi aksiyonlarla yalnızlığı dışa vurur. Bu eylemler, yalnızlıkla baş etme çabası veya yalnızlığın yaratıcı bir ifadesi olarak okunabilir.
Yalnızlığın İstilası:
“Çıkarsın bir dağ başına” ifadesi, yalnızlığın bir yerden başka bir yere kaçma çabası olarak yorumlanabilir. Ancak şair, bulutların gelip köpürmesiyle yalnızlığın kaçınılmaz bir şekilde geri geldiğini vurgular.
Çaresizlik ve İstek:
“Başka ne gelir elden?” ifadesi, çaresiz bir durumu ifade ederken, “Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!” dileği, şairin yalnızlığa duyduğu isteksizliği ve çaresizliği vurgular.
Sonuç: Yaşar Kemal’in “Yalnızlık” şiiri, yalnızlık duygusunu çeşitli doğa ve insan imgeleri aracılığıyla başarılı bir şekilde betimler. Doğa ile iç içe geçen bir yalnızlık, şairin duygu dünyasını okuyucuya derin bir şekilde aktarır.
İlginizi çekebilir:
Yaşar Kemal kimdir, hayat hikayesi nedir?
