Nurullah Genç Rüveyda’ya Ağıt Şiiri
Rüveyda’ya Ağıt Şiiri
Ben bir aziz değilim, hele gündüz değilim
Attığı her adımda siyah bir iz bırakan
Bir yanında ürküten bir baldıran gövdesi
Bir yanında kederi özümleyen bir lâle
Merhamet sahrasının uyuyan gecesiyim
Bırak da böyle bitsin bu günahkâr serüven
Bırak da kurtarayım bu emânet sarayı
Yeter, intiharınla oyduğun yüreğimi
Umutsuz şarkılarla avutulduğum yeter
Göğsümde bir yanardağ kıvranıyor Rüveyda
Yaraları kapandıkça kanıyor Rüveyda
Duman çöktü güneşin sitem aynalarına
Aralandı perdeler; şimdi sessiz değilim
Dertliyim, viraneyim, ben bir aziz değilim
Azizler tohum eker sevgi tarlalarına
Senin gözlerin dram; oysa ağlatan benim
Ben dilenci; sen sultan, sevgi dağıtan benim
Sen ışık; ben karanlık ve aydınlatan benim
Ben ölümüm; sen hayat, cana can katan benim
Sabah sende oluyor; güneşi tutan benim
Soran ben; sorulan sen, hüznü damıtan benim
Öldüren ben; ölen sen, kabirde yatan benim
Sen sevda yüklü bulut, göklerimin sahibi
Saklıyorum içimde seni bir tufan gibi
Nerde uğruna ömür verdiğim belâ, nerde
Her hatıra bir demet zakkum meyhanelerde
Düşlerim esrarınla çoğalan pervanedir
Götür benden ahzânı, bana ihsanı getir
Yalanı reddederken düşüyorum yalana
Ben bir aziz değilim Rüveyda, anlaşana
Bu ağıdı öldüğün için söylemiyorum
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu, ben öldüm
Her hamlesi bir tabut şimdi bakışlarının
Yıkayıp kefenledin; mehtabına gömüldüm
Her iklime kanatlı bir haberci salsınlar
Çağır âşıklarını; namazımı kılsınlar
Duysun âlem ateşin dağı erittiğini
Bu illetin taşları bile çürüttüğünü
Gün olur da ayrılık yumağı çözülür mü
Bergüzârım ayaklar altında ezilir mi
Rüveyda, görür müyüm yeşil ufuklarını
Seninle bir sonsuzluk bulur muyum Rüveyda
Yoksa hep bu kabirde kalır mıyım Rüveyda
Nurullah Genç
Rüveyda’ya Ağıt Şiiri İncelemesi
Nurullah Genç’in “Rüveyda’ya Ağıt” adlı şiiri, derin bir aşkı ve ayrılığı anlatmaktadır. Şiir, şairin sevgilisi Rüveyda’ya duyduğu derin özlem ve acıyı dile getirirken, aynı zamanda insanın içsel çatışmalarını ve karanlık duygularını da yansıtmaktadır.
Aşkın Acıları ve İçsel Çatışmalar: Şiir, şairin iç dünyasında yaşadığı çatışmaları ve acıları açıkça ifade etmektedir. Şair, sevgilisi Rüveyda’ya olan derin aşkını ve onun kaybıyla yaşadığı hüznü dile getirirken, kendi içsel karanlık ve umutsuz duygularını da aktarmaktadır. Bu duygusal karmaşa, şairin kendini bir “aziz” olarak görmemesine rağmen, içinde taşıdığı derin sevgi ve çaresizlikle şekillenmektedir.
Aşkın ve Özlemin İfadesi: Şiirde, şairin Rüveyda’ya duyduğu derin sevgi ve özlem, çarpıcı bir şekilde dile getirilir. Rüveyda’nın yokluğu, şairin hayatını bir kaosa dönüştürmüş ve onu derin bir hüzne sürüklemiştir. Şiir, şairin Rüveyda’ya olan sonsuz sevgisini ve ona duyduğu özlemi bir “ağıt” olarak sunarak, okuyucuya dokunaklı bir duygusal deneyim yaşatır.
Ölüm ve Ayrılık Temaları: Şiir, ölüm ve ayrılık temalarını yoğun bir şekilde işler. Rüveyda’nın ölümü, şairin hayatında derin bir yara açmış ve onu yokluğun acısına boğmuştur. Şair, sevgilisinin ölümüyle birlikte kendi varlığını da sorgulamakta ve yaşamla ölüm arasındaki ince çizgide gezinmektedir. Bu temalar, şiire derinlik kazandırırken, okuyucuya insanın kırılganlığını ve hayatın geçiciliğini hatırlatır.
İroni ve Karşıtlıklar: Şiirde, birçok ironi ve karşıtlık bulunmaktadır. Şair, kendini bir “aziz” olarak görmese de aşkın ve özlemin “sultanı” olan Rüveyda’ya duyduğu sevgi ve özlemle kendi varlığını tanımlamaktadır. Bu karşıtlıklar, insanın içsel çatışmalarını ve çelişkilerini vurgularken, aynı zamanda aşkın ve özlemin değişken doğasını da yansıtmaktadır.
Doğa ve İmajlar: Şiirde, doğa ve doğadan alınan imgeler sıkça kullanılmaktadır. Şair, doğanın değişen yüzünü ve mevsimlerin geçişini, kendi duygusal durumuna paralel olarak betimler. Bu doğa imgeleri, şairin iç dünyasını ve duygularını okuyucuya aktarırken, aynı zamanda doğanın güzellikleriyle insanın içsel çatışmaları arasındaki tezatı da vurgular.
İlginizi çekebilir:
Nurullah Genç Söyle Bana Hindiba Şiiri
