Nilgün Marmara Kuş Koysunlar Yoluna Şiiri
Kuş Koysunlar Yoluna Şiiri
Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden,
kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,
kendimi bir yer edinemiyorum,
kendime bir yer…
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben’im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
“Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” bir çocuk demiş
Nilgün Marmara
Kuş Koysunlar Yoluna Şiiri İncelemesi
Nilgün Marmara’nın “Kuş Koysunlar Yoluna” şiiri, içsel bir sorgulama ve arayışın derinliklerine inen bir yolculuğa davet ediyor okuru. Şiir, metaforlarla yüklü bir dil kullanarak insanın iç dünyasındaki karmaşıklığı ve yaşamın getirdiği çelişkileri işliyor.
Şiir, başlangıcında bir karga ile bir kedinin oyuna davetiyle başlıyor. Bu davet, yaşamın zorluklarıyla baş etme mücadelesini simgelerken, bir yandan da kaçınılmaz olan ölümle yüzleşmeyi ima ediyor. Bu kısa sahne, şiirin temel temasını oluşturuyor: kaçış, bulma ve kendine yerleşme arayışı.
Şair, kendi iç dünyasında bir sıkışma hissiyle karşı karşıya olduğunu dile getirirken, aynalarla kaplattığı kafatasını bir tür huzur arayışı olarak sunar. Ancak, bu içsel huzur arayışının altında bir çaresizlik ve yalnızlık duygusu yatmaktadır. Kendini hasta bir çocuk olarak tanımlayan şair, panik hissini bir kukla gibi oynatan bir figür olarak betimler. Bu betimleme, insanın kendi iç dünyasındaki kargaşa ve çelişkileri anlatırken, aynı zamanda yalnızlıkla başa çıkma mücadelesini de vurgular.
Şiirin son kısmında, bir çocuğun dile getirdiği saf ve içten bir istekle, “Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” cümlesiyle karşılaşırız. Bu cümle, belki de yaşamın getirdiği karmaşıklığın ve zorlukların içinde bile güzelliğin ve umudun varlığını hatırlatır. Ancak, yine de şiirin sonunda bir çelişkiyle karşı karşıya kalırız: Niçin kimse izin vermez yollarımıza kuş konmasına? Bu soru, belki de insanın içindeki karanlık ve karmaşık duygularla dış dünyadaki umut arasındaki çatışmayı yansıtır.
Genel olarak, Nilgün Marmara’nın “Kuş Koysunlar Yoluna” şiiri, içsel bir yolculuğa davet ederken, insanın zihnindeki karmaşık düşünceleri ve duyguları derinlemesine inceler. Şiir, metaforlarla dolu bir dil kullanarak okuru düşündürmeye ve hissettirmeye yönlendirirken, yaşamın zorluklarıyla başa çıkma ve içsel huzur arayışı temasını ustalıkla işler.
İlginizi çekebilir:
Nilgün Marmara Kimdir?
