Mehmet Akif Ersoy Bülbül Şiiri
Bülbül Şiiri
Bütün dünyâya küskündüm, dün akşam pek bunalmıştım;
Nihayet, bir zaman kırlarda gezmiş, köyde kalmıştım.
Şehirden kaçmak isterken sular zaten kararmıştı,
Pek ıssız bir karanlık sonradan vâdiyi sarmıştı.
Işık yok, yolcu yok, ses yok, bütün hilkat kesilmiş lâl…
Bu istiğrâkı tek bir nefha olsun etmiyor ihlâl
Muhîtin hâli “insâniyyet”in timsâlidir, sandım;
Dönüp mâzîye tırmandım, ne hicranlar, neler andım!
Taşarken haşrolup beynimden artık bin müselsel yâd,
Zalâmın sinesinden fışkıran memdûd bir feryâd,
0 müstağrak, o durgun vecdi nâgâh öyle coşturdu
Ki vâdiden bütün, yer yer, enînler çağlayıp durdu.
Ne muhrik nağmeler, yâ Rab, ne mevcâmevc demlerdi;
Ağaçlar, taşlar ürpermişti, gûya Sûr-i Mahşerdi!
-Eşin var, âşiyanın var, baharın var, ki beklerdin;
Kıyâmetler koparmak neydi, ey bülbül, nedir derdin ?
0 zümrüd tahta kondun, bir semâvî saltanat kurdun;
Cihânın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun,
Bugün bir yemyeşil vâdi, yarın bir kıpkızıl gülşen,
Gezersin, hânmânın şen, için şen, kâinatın şen.
Hazansız bir zemin isterse, şâyed rûh-i ser-bâzın,
Ufuklar, bu’d-i mutlaklar bütün mahkûm-i pervâzın.
Değil bir kayda, sığmazsın – kanatlandın mı – eb’âda;
Hayâtın en muhayyel gayedir ahrâra dünyâda,
Neden öyleyse mâtemlerle eyyâmın perîşandır?
Niçin bir damlacık göğsünde bir umman hurûşandır?
Hayır, mâtem senin hakkın değil… Mâtem benim hakkım:
Asırlar var ki, aydınlık nedir, hiç bilmez âfâkım!
Tesellîden nasîbim yok, hazân ağlar bahârımda;
Bugün bir hânmansız serseriyim öz diyârımda!
Ne husrandır ki: Şark’ın ben vefâsız, kansız evlâdı,
Serâpâ Garba çiğnettim de çıktım hâk-i ecdâdı!
Hayâlimden geçerken şimdi, fikrim herc ü merc oldu,
Selahaddin-i Eyyubil’lerin, Fatih’lerin yurdu.
Ne zillettir ki: nâkûs inlesin beyninde Osman’ın;
Ezan sussun, fezâlardan silinsin yâdı Mevlâ’nın!
Ne hicrandır ki: en şevketli bir mâzi serâp olsun;
O kudretler, o satvetler harâb olsun, türâb olsun!
Çökük bir kubbe kalsın ma’bedinden Yıldırım Hân’ın;
Şenâatlerle çiğnensin muazzam kabri Orhan’ın!
Ne haybettir ki: vahdet-gâhı dînin devrilip, taş taş,
Sürünsün şimdi milyonlarca me’vâsız kalan dindaş!
Yıkılmış hânmânlar yerde işkenceyle kıvransın;
Serilmiş gövdeler, binlerce, yüz binlerce doğransın!
Dolaşsın, sonra, İslâm’ın harem-gâhında nâ-mahrem…
Benim hakkım, sus ey bülbül, senin hakkın değil mâtem!
Mehmet Akif Ersoy
Bülbül Şiiri İncelemesi
Şiirin Teması ve Konusu: “Bülbül” adlı şiirde, şairin iç dünyasında yaşadığı sıkıntılar ve dış dünyadaki haksızlıkların eleştirisi işlenir. Şair, çevresindeki zorluklara rağmen umutsuzluğa kapılmadan mücadele etmeyi ve doğru olanı savunmayı vurgular.
Şiirin Yapısı ve Dil Özellikleri: Şiir, manzum bir şekilde yazılmış ve dize düzenine sahiptir. Dil olarak ağır bir üslup kullanılır ve şairin duyguları güçlü bir şekilde ifade edilir.
Şiirde Kullanılan İmaj ve Semboller: Şair, doğa ve tarih ile ilgili çeşitli imgeler ve semboller kullanır. Bülbül, doğanın bir parçası olarak insanın içsel özgürlüğünü ve adaleti simgelerken, Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılışı ve İslam’ın düşüşü gibi tarihî olaylar da sembolik olarak işlenir.
Şiirdeki Duygu ve Düşünceler: Şiirde, şairin iç dünyasındaki çatışmalar, dış dünyadaki haksızlıklar ve yaşanan zorluklar üzerine derin düşünceler vardır. Şair, insanlığın yaşadığı acıları ve haksızlıkları eleştirirken, umudu ve direnci de vurgular.
Şiirin Etkisi ve Önemi: “Bülbül” adlı bu şiir, Mehmet Akif Ersoy’un toplumsal ve dini duyarlılığını yansıtan önemli eserlerinden biridir. Şiir, okuyucuya insanlık değerleri ve adalet mücadelesi konusunda düşündürürken, aynı zamanda tarihî ve kültürel bir perspektif sunar.
Şiirin Devam Edici Etkisi ve Okuyucuya Mesajı: Şiir, okuyucuya doğru olanı savunmanın ve adalet için mücadele etmenin önemini hatırlatır. Ayrıca, umutsuzluğa kapılmadan ve mücadeleden vazgeçmeden insanlığın yaşadığı zorlukların üstesinden gelinebileceğini vurgular.
İlginizi çekebilir:
Mehmet Akif Ersoy Zulmü Alkışlayamam Şiiri
Mehmet Akif Ersoy İstiklal Marşı Şiiri
Mehmet Akif Ersoy Çanakkale Şehitlerine Şiiri
