Attila İlhan Ben Sana Mecburum Şiiri
Ben Sana Mecburum Şiiri
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun
Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy’de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışşın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin..
Attila İlhan
Attila İlhan’ın “Ben Sana Mecburum” Şiiri İncelemesi
Aşk ve Mecburiyet: Şair, başlığında aşkın içindeki mecburiyeti vurgular. Sevgilisine olan bağlılığı, ona karşı duyduğu içsel bir zorunluluğu anlatarak aşkın gücünü ve etkisini dile getirir.
Nostalji ve İstanbul: Şair, şehrindeki değişimi ve eski İstanbul’u özlemle anar. Fatihte çalan gramafon ve eski zamanlardan bir Cuma, nostaljiyi çağrıştırarak zamanın değişen yüzünü ifade eder.
İçsel Çatışma ve Korku: Aşkın kimi zaman “rezilce korkuludur” ifadesi, şairin içsel çatışmalarını ve aşkın getirdiği karmaşıklığı yansıtır. Tutkulu bir aşkın içindeki korkular, şairin duygusal zorluklarına işaret eder.
Yaşama Tutunma ve Anlam Arayışı: Şair, yaşama tutunma çabası içindedir. “Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem” dizeleri, şairin yaşam mücadelesi ve anlam arayışını ifade eder.
Belirsizlik ve Özlem: Şair, sevgilisinin kim olduğu ve nerede olduğu gibi belirsizliklerle dolu bir özlem içindedir. Bu belirsizlikler, şairin içsel çatışmalarını artırır.
Doğa Metaforları: Şair, ağaçların sonbahara hazırlanması ve yağmur kokusu gibi doğa metaforları kullanarak duygusal durumu güçlendirir. Doğanın değişimi, şairin iç dünyasındaki değişimle örtüşür.
Sesli ve Suskun Çığlık: Şair, içsel çatışmalarını dile getirirken adeta bir çığlık atar. Ancak daha sonra “Sus deyip adınla başlıyorum” ifadesi, bu çığlığın içsel bir çatışma olduğunu ve sevgilisiyle sessiz bir diyalog içinde olduğunu gösterir.
İroni ve Hüzün: Şair, yaşadığı çatışmalara ironik bir şekilde değinirken hüzünle de karışık bir ton kullanır. Aşkın zorlayıcı ve kimi zaman acı veren yönlerini ironik bir dille ifade eder.
İçsel Denizler ve Gizem: Şairin iç dünyası, “gizli denizler” metaforuyla anlatılır. Bu, şairin içsel zenginliği ve karmaşıklığına vurgu yapar. Denizler, şairin duygularının derinlikleri ve sırlarını simgeler.
Attila İlhan’ın Üslubu: Şair, Attila İlhan’ın güçlü imgeler ve naif anlatım tarzını kullanarak duygu yüklü bir deneyim sunar. İroni, hüzün, nostalji ve aşkın karmaşıklığını bir araya getiren üslup, okuyucuya derin bir etki bırakır.
Sonuç: “Ben Sana Mecburum” şiiri, Attila İlhan’ın duygu yüklü ve derin anlam taşıyan bir eseridir. Aşkın içsel mecburiyetini, yaşama tutunma çabasını ve içsel çatışmaları naif bir üslupla anlatır. Şairin iç dünyasındaki karmaşıklık ve sevgilisine olan mecburiyet, şiire güçlü bir duygu yoğunluğu kazandırır.
İlginizi çekebilir:
O mahur beste çaldığında müjgan ile kaç kez ağlaştınız?
